Бир аёл Абу Ханифа –рахимахуллох-нинг хузурларига ипак матодан тикилган куйлакни сотгани олиб келди.
Абу Ханифа у аёлга: Куйлакнинг наркхи канча? – деб сурадилар.
Аёл юз дирхам, юз кумуш тангага сотмокчи еканини айтди.
- Е, йук, бу куйлак юз дирхам емас, кимматрок туради, – деди Абу Ханифа.
У аёл сотиб оладиган нарсасининг бахосини тушуриш урнига кутараётган бу кхаридордан ажабланиб, куйлакнинг бахосини кутариб:
- Ундай булса, турт юз дирхамга ола колинг, – деди.
- Куйлакнинг бахоси бундан хам куп, – деди Абу Ханифа.
- Сиз менинг устимдан куляпсизми?! – деб аёлнинг аччиги чикди.
- Менинг сузимга ишонмаётган куринасиз. Узингиз ишонадиган бирон тажрибали киши олиб келинг, куйлакни канчага бахо килар екан.
Бир оздан сунг у аёл бир кишини бошлаб келди.
Куйлакни якхшилаб кургач, у киши: бунинг бахоси беш юз дирхам, – деди.
Абу Ханифа уни шу бахога сотиб олдилар. У аёл хам юз дирхам урнига беш юз дирхам олганига кхурсанд булиб, Абу Ханифанинг амонатдор ва ростгуйлигига рахмат айтиб кетди.